Trans

Wyznania anarchistki, która zdradziła punk rocka

Nasz dom w Saint Augustine stał w miejscu, gdzie rzeka Tolomato wpada do Oceanu Atlantyckiego. Z kuchni był widok na rozległe połacie mokradeł. W powietrzu Florydy zawsze wisi słona wilgoć. W oddali znajdowała się Fontanna Młodości, miejsce, w którym w 1513 roku rzekomo wylądował Ponce de Léon. Tak naprawdę fontanna była po prostu źródłem bijącym z warstwy wodonośnej pod glebą. Wodę, którą hiszpański odkrywca uważał za klucz do wiecznego życia, pili teraz miejscowi, myli się w niej, sikali do niej i srali. Przez ostatnie kilka lat z  okien domu Butcha na stoku wzgórza w Silver Lake patrzyłam na Los Angeles, którego nie mogłam podbić. Teraz wreszcie miałam widok, który mogłam nazwać swoim.

            Był drugi lutego, pozostał tydzień do trzydziestych piątych urodzin Heather, która rozpaczliwie patrzyła na to wszystko z werandy na tyłach domu. Cały poranek minął nam na kłótni. Tęskniła za Kalifornią i żałowała, że znowu jest wśród zdewociałych mieszkańców Saint Augustine. Kiedy wyjeżdżałam w trasę, czuła się samotna i odosobniona. Ze swoim upodobaniem do ciemnego makijażu i czarnych ubrań bardzo rzucała się w oczy w mieście pełnym pickupów, restauracji Chick-fil-A i powtykanych w trawniki tabliczek z hasłem „BÓG NIENAWIDZI PEDAŁÓW”. Niektórzy sąsiedzi mieli ją za satanistkę.

            Uznałam, że to chwila równie dobra jak każda inna.

            – Możemy porozmawiać? – zapytałam.

            Kiwnęła głową, wyczuwając w moim głosie, że chodzi o coś ważnego. Wzięłam ją za rękę i zaprowadziłam do naszej sypialni. Położyliśmy się na łóżku twarzami do siebie i przez chwilę tylko na siebie patrzyliśmy.

            – Muszę ci coś powiedzieć – odezwałam się w końcu.

            Patrzyła mi w oczy, nerwowo i wyczekująco. Było tak cicho, że słyszałam jej oddech. Przyciskałam ją mocno do siebie tak długo, aż w końcu zebrałam dość odwagi, żeby to z siebie wyrzucić.

            – Jestem transseksualistą.

            To oświadczenie na chwilę zawisło w powietrzu, a potem rozbiło się w surrealistycznym przypływie euforii i adrenaliny. Spróbowałam w życiu każdego barbituranu i narkotyku od A do Z, ale haju takiego jak ten nie czułam jeszcze nigdy. Dwa proste słowa reszcie przerwały tamę, a wszystkiego, co się za nią mieściło, nie dało się już ponownie zatrzymać. Wylały się emocje, a ja poddałam się ich nurtowi.

            – Myślałam, że powiesz, że masz romans – odparła Heather z uśmiechem.

            Bo w pewnym sensie miałam. Wymykałam się do podejrzanych pokoi hotelowych, żeby spędzać czas z inną kobietą. Podczas trasy na podłodze obok mojego łóżka leżały rozrzucone staniki i sukienki. Utrzymywałam tajemnicę i sprawiłam, że w moim małżeństwie zagościła nieuczciwość.

            Zanim zdążyłyśmy przedyskutować ten temat, z korytarza usłyszałam wołający mnie głos.

            – Tato? – Evelyn obudziła się z drzemki i wparowała do pokoju, przerywając naszą rozmowę.

            Później, kiedy razem z Heather słałyśmy łóżko i rozmawiałyśmy o pracach, które czekały nas w domu nazajutrz rano, zwróciła się do mnie, używając męskiej formy.

            – Będzie teraz dziwnie, co? – odparłam. – Nie mówić o mnie w rodzaju męskim.

            – C o masz na myśli? – zapytała.

            – Mam na myśli, że chcę przejść tranzycję. Chcę stać się kobietą… w pełni.

            Przerwała słanie łóżka i zamilkła. Chyba dopiero w tym momencie tak naprawdę dotarła do niej moja transseksualność. Powoli zaczynała rozumieć, że to nie znaczy po prostu, że będę uprawiać w domu cross-dressing. Do mnie również zaczynało to docierać. Chciałam dokonać tranzycji płciowej, a to oznaczało znacznie więcej niż tylko hormony i operacje. Żadna z nas jeszcze tego w pełni nie pojmowała ani nie wiedziała, od czego zacząć.

            Nazajutrz rano spotkałam się w studiu z Andrew i Jamesem, żeby porozmawiać o planach dotyczących albumu i przyszłości zespołu. Przyszedł także Jordan, który ponownie robił za naszego managera. Aż do tej pory mówiłam im, że piszę album koncepcyjny o transseksualnej prostytutce – metafora odczucia, że skurwiłam się przed wytwórnią płytową, była łatwa do odczytania, bo wszyscy, James, Andrew i ja, przepracowywaliśmy stres pourazowy po ostatnich kilku latach muzycznego piekła. Wcześniej udawało mi się przemycić tu i ówdzie parę subtelnych nawiązań do swojej dysforii. Ale cały album skoncentrowany na tym temacie? Nie wiedziałam, jak to wyjaśnić, a nowe piosenki chłopakom nie leżały.

            James wychwycił w odsłuchu fragment tekstu tytułowego utworu: „Chcesz, by tak jak każdą dziewczynę postrzegali cię / A widzą

tylko pedała”.

            – E j, stary – odezwał się między take’ami. – Czy ty w tej piosence śpiewasz „pedała”? Często używasz tego słowa. Czy ludziom to nie będzie przeszkadzało?

            Zrozumiałam, że teksty nie przemawiają do nich dlatego, że brakuje im kontekstu. Dokonałam więc przed nimi coming outu. Nie zamierzałam tego robić, chciałam tylko, żeby zrozumieli. Po wczorajszym

dniu nie potrafiłam powstrzymać impetu. Kiedy prawda została wypowiedziana na głos, nie dało się jej dłużej tłumić.

            – To jest o mnie, o mojej transseksualności. Doświadczam jej od bardzo dawna – powiedziałam. Kiedy już zaczęłam to tłumaczyć, nie mogłam przestać. Miałam wrażenie, że opuściłam własne ciało i patrzę na siebie z zewnątrz, niezdolna zatamować potoku słów. – Chcę rozpocząć życie jako kobieta, posługując się imieniem Laura. Mam za sobą długie przemyślenia na ten temat i to się nie zmieni, więc równie dobrze mogę to zaakceptować.

            Kiedy wreszcie skończyłam nawijać, nikt nie wiedział, co powiedzieć. Wszyscy trzej po prostu siedzieli w reżyserce, wpatrzeni we własne stopy albo w pierwszy lepszy sprzęt ze świecącą lampką, który wpadł im w oczy, skoncentrowani na czymkolwiek, byle tylko nie na mnie. Przez lata odbyliśmy wiele trudnych rozmów,

mieliśmy za sobą emocjonalne chwile, wymyślaliśmy sobie nawzajem albo wręcz odchodziliśmy z zespołu – ale nic nie mogło się równać z tym. Serdeczny zwykle uśmiech Andrew zastygł mu na ustach, gdy tylko zaczęłam mówić, i sprawiał wrażenie, jakby zaraz miał mu stopić twarz. Andrew był cały czerwony i usiłował się nie wzdrygnąć. Nie było nic, co mogliby powiedzieć. Przerwałam milczenie propozycją, żeby zapalili ze mną skręta. Ujaraliśmy się, stojąc w kółku w otwartych tylnych drzwiach.

            – N o dobra – powiedziałam – dzisiaj już chyba więcej nie zrobimy. Może spróbujemy jutro?

            Objęliśmy się we czwórkę w komicznie niezdarnym uścisku, nieporadnie klepiąc się po plecach sztywnymi, przesadnie wyciągniętymi rękami. Oni wyszli, a ja zamknęłam za nimi drzwi. O kurwa, pomyślałam. Zadzwoniłam do Heather i powiedziałam jej, że właśnie zrobiłam coming out przed zespołem. Nierealne wydawało się wypowiadanie głośno tych tajemnic, słuchanie własnego głosu, który werbalizował myśli dotąd istniejące tylko w mojej głowie.

            Chłopaki mieli półtorej godziny jazdy do Gainesville, żeby przetrawić to, co zwaliłam im na głowy. James powiedział mi później, że podczas długiej drogi powrotnej do domu, kiedy upalony siedział za kierownicą, nagle wiele wspomnień z ostatnich piętnastu lat zaczęło mieć dla niego sens. Moje teksty piosenek, moje zachowanie w trasie – kolejne przebłyski zrozumienia, które pozwalały mu zobaczyć mnie w nowym świetle.

            Podobnie jak Heather zespół przyjął tę informację, nie do końca rozumiejąc jej bezpośrednie konsekwencje. Do diabła, przecież sama je dopiero pojmowałam, a wiedzę o tym, co będzie dalej, opierałam na wynikach poszukiwań w internecie.

            Wiedziałam, że chcę rozpocząć hormonalną terapię zastępczą, czyli HTZ, tak żeby za zmianami mentalnymi poszły zmiany fizyczne. Pragnęłam tego desperacko. Wiedziałam również, że aby uzyskać dostęp do hormonów, potrzebuję opinii lekarza, który potwierdzi moją klarowność umysłu, że jestem „prawdziwie trans”. Jedyną alternatywą było kupowanie ich na czarnym rynku w internecie, co także rozważałam. Znalazłam terapeutę w Gainesville – to była jedna z dwóch opcji, na jakie trafiłam po wpisaniu do wyszukiwarki hasła „terapeuta płci północna Floryda”. Pierwszy numer nie działał. Pod drugim ktoś się odezwał. Musiałam dokonać coming outu przed obcym w słuchawce, z marszu wyjaśnić, że interesuje mnie dostęp do hormonów. Potrzebowałam się dowiedzieć, czy ten człowiek jest w stanie mi je zapewnić. Okazało się, że tak.

Osoby zainteresowane przedrukiem tego lub innego fragmentu książki prosimy o kontakt z działem promocji: zofia@czarne.com.pl.